Een prachtige tekst van Boeddha, die ik kreeg in een nieuwsbrief van Zen by Nature.
Te mooi om niet te delen.

Boeddha wandelde van de ene stad naar de andere met een paar van zijn leerlingen. Onderweg kwamen ze langs een meer. Omdat Boeddha dorst had, zei hij tegen een van zijn leerlingen dat hij wat water uit het meer moest halen.
De leerling deed het graag en liep naar het meer. Toen hij het bereikte, zag hij dat een paar mensen hun kleren aan het wassen waren in het meer en op dat moment reed er een ossenkar door het meer. Als gevolg hiervan was het water modderig en troebel geworden. De leerling kon onmogelijk dit water naar Boeddha brengen. Dus keerde hij terug naar Boeddha en vertelde hem dat het water modderig was en niet geschikt om te drinken.
Een half uur later zei Boeddha opnieuw tegen de leerling dat hij water uit hetzelfde meer moest halen. Hoewel de leerling perplex was, stemde hij gehoorzaam toe en liep naar het meer. Deze keer merkte de leerling echter op dat het water kristalhelder was. De modder was neergedaald en het water was drinkbaar. Dus verzamelde hij wat water in een pot en bracht het naar Boeddha. Boeddha keek naar de pot met water en glimlachte.
Hij zei: “Zie je wat je gedaan hebt met het water? Je hebt niets gedaan. Je liet het gewoon zijn. De modder zakte vanzelf en je kreeg zuiver water. Je geest is precies zo. Als het verstoord is, laat het dan gewoon zijn. Geef het wat tijd. Het zal vanzelf tot rust komen. Je hoeft geen moeite te doen om je geest te kalmeren. Het zal gebeuren. Het is moeiteloos.”